Wielu dostarczycieli artykułów czy też usług nie dostaje na czas należności od swoich odbiorców.
Ze względu na dobre kontakty z adresatami sami udostępniają im kredytu kupieckiego czy też też odbiorcy bezumownie nie płacą wypłat na czas.
Źródło: http://www.flickr.com
Jeśli stan permanentnego kredytowania adresatów poprzez dostawców utrzymuje się poprzez długi czas, dostawcy zaprzepaszczają płynność finansową oraz szukają zewnętrznych źródeł opłacania, takich jak kredyty, leasing czy też fundusze strukturalne. Użytkując z nich, zaciągają własne wierzytelności a więc intensyfikują zadłużenie, miast dochodzić należności od odbiorców. Między innymi przywróceniu płynności finansowej takowego dostawcy służy faktoring. Faktorant prędko zdobywa gotówkę, natomiast faktor zadba częstokroć też o bieżącą windykację wypłat od adresatów. Umowa faktoringu to 2 fragmenty: cesja wierzytelności i pożyczka, jaką spłaca nabywca wierzytelności w drodze cesji. Układ zawierany jest na czas nieokreślony. Faktorant ceduje wszelką fakturę na faktora. Faktorant odbiera zapłatę: momentalnie po powstaniu wierzytelności i przekazaniu jej na faktora (faktoring zaliczkowy bądź dyskontowy) albo w dniu wymagalności wierzytelności, po uzyskaniu zapłaty od dłużnika czy też w innym czasie (faktoring wymagalnościowy). Partycypantem transakcji jest również odbiorca artykułów bądź usług, zatem dłużnik faktoringowy. Nie jest on jednakże stroną umowy. Skutkiem prawnym zawartej umowy jest bowiem zmiana wierzyciela. Dłużnik (odzyskiwanie długów od osób prywatnych) zaś zostaje ten sam.
Faktoring niepełny z kolei polega na wykupie poprzez faktora należności bez przejęcia ryzyka niewypłacalności adresatów swojego konsumenta. W tym wypadku to klient będzie odpowiedzialny za wypłacalność dostarczycieli.